در دوم اسفند سال ۱۲۸۹ شمسی تاریخ رسمی کشور بر طبق گاه شماری هجری خورشیدی اعلام شد. و از آن پس استفاده نمودن از تقویم هجری قمری ممنوع گشت.
گاه شماری هجری خورشیدی بر اساس گاه شماری جلالی با مبدأ هجری می باشد. شروع سال خورشیدی، نخستین روز بهار می باشد. این تقویم در حال حاضر در کشورهای ایران و افغانستان تقویم رسمی می باشد.
این گاه شمار در ایران بر اساس تصویب مجلس شورای ملی در یازدهم فروردین ۱۳۰۴ شمسی، تقویم رسمی ایران اعلام گردید. اسم ۱۲ ماه تقویم خورشیدی در ایران، اسامی باستانی ساسانی امشاسپندان و باقی ایزدان دین زرتشتی می باشد.
تقویم هجری خورشیدی را اولین بار میرزا عبدالغفارخان نجم‌الدوله اصفهانی (استاد ریاضیات مدرسه دارالفنون) بر اساس تقویم جلالی استخراج نمود.
بعد از تغییراتی در تقویم جلالی در شکل تقویم هجری خورشیدی، در سال ۱۲۸۹ خورشیدی جهت انجام امور مالی کشور و بعد از آن با تغییراتی در سال ۱۳۰۴ خورشدی در قالب تقویم رسمی کل کشور تعیین شد.
در اواخر قاجار همچنان اسامی ماه ها، اسامی بروج فلکی (حمل، ثور، جوزا …) بودند. اما در ۲۱ دی ماه ۱۳۰۳ خورشیدی، بیش از ۴۰ نماینده خواهان قرار دادن نام های ایرانی برای ماه ها شدند.
در افغانستان هم از ۱۳۰۱ خورشیدی این تقویم، تقویم رسمی کشور شد. به عقیده محب نیوز این یکی از بهترین تصمیمات در دوران قاجار بوده است. محب نیوز عقیده دارد استفاده از تقویم ملی بسیار بهتر از تقویم دیگر کشورها است.
