اولین اسمی که در ایران توانست شناسنامه بگیرد متعلق به یک دختر به نام فاطمه ایرانی است. در سوم دی سال 1297 شمسی نخستین شناسنامه ایرانی صادر گردید.
در چنین روزی بود که شناسنامه ای به نام فاطمه با شماره شناسنامه یک صادر شد. اینگونه این روز تا ابد روز ثبت احوال در ایران نامگذاری گردد.
در دوره پهلوی اول مدرن سازی و تجدد کشور نیاز به شناسایی مردم تابعه ی ایران برای ساخت یک ارتش منظم، گرفتن مالیات و… داشت. پس قرار بر تاسیس ثبت احوال شد و 30 آذر 1297 شمسی تصویب شد. در نهایت سوم دی ماه همان سال اولین شناسنامه برای دختری به نام فاطمه ایرانی در تهران صادر گردید. و از آن پس، ثبت احوال به طور رسمی شروع به کار خود کرد.
واکنش روحانیت و مردم به شناسنامه دار شدن زنان
روحانیت با شناسنامه دار شدن دختران به شدت مخالف بودند. به علت فتوا روحانیت در ممنوع دانستن این کار، مردم نیز در سال های اول به شدت با این مسئله مخالف بودند. اما سرانجام با گذشت سال ها مردم کوتاه آمدند. و شناسنامه یک بخش هویتی بسیار مهم در ایران شد.
اما متاسفانه امروزه به فرزندان زنان ایرانی که حاصل ازدواج با خارجی ها باشند شناسنامه نمی دهند. گویا زنان را شهروندان ایرانی نمی دانند. و به همین علت است که برای فرزندان آنان حقی قائل نیستند.
با وجود اینکه تصور می رفت با گذر زمان این قانون تغییر کند و اصلاح شود. اما متاسفانه امسال تشدید نیز شد. و دیگر به هیچ وجه شناسنامه به این فرزندان نمی دهند.
پیش از ثبت اولین شناسنامه به نام فاطمه ایرانی
تا پیش از 1295 شمسی وقایع حیاتی مثل ولادت و وفات طبق اعتقادات مذهبی و سنتی در پشت جلد کتاب های مقدس مثل قرآن انجام می شد. و بر روی قبر متوفی فقط نام و تاریخ وفاتشان بر سنگ قبر ثبت می شد.
